həşir

is. <ər.>

1. Bax qiyamət 1-ci mənada.

2. Bax qiyamət 3-cü mənada. <Kəndlilər:> Bu həşir kimin evindədir? – deyə soruşurdular. T. Ş. S..

3. Həşrədək şəklində zərf – qiyamətəcən, heç vaxt. <Əmiraslan ağa:> <Onlara> elə toy tutmuşlar ki, ta həşrədək yadlarından çıxarmazlar. S. S. A.. Məsəldir bu, gedər qılınc yarası; Sağalmaz həşrədək dərin söz dağı. M. R..

4. Həşrində şəklində – hayında, qayğısında, fikrində, qeydində. Keçi san həşrindədir, qəssab piy hayında. (Məsəl). Şamo hərlənirdi, hər kəs öz başının həşrində idi. S. R..

◊ Həşir qoparmaq (qatmaq, salmaq) – bax qiyamət qoparmaq 1-ci mənada. («qiyamət»də). . . Ata və ana qarğa Nurəddinin başı üstünü alıb, elə həşir saldılar ki, deyəsən, bu saat onu dimdikləyib yerə salacaqdılar. S. S. A.. <Gülçöhrə:> İndi Asyaya desən ki, gəl səni <arşınmalçıya> ərə verək, bir həşir qatar, deyər ki, mən arşınmalçının tayıyam? Ü. H.. <Muxtar:> Mən bu işə iqdam eləyəndə bilirdim ki, bir gün açılacaq, arvadım biləcək, həşir qoparacaqdır. B. Bayramov. Həşir qopmaq – bax qiyamət qopmaq («qiyamət»də). Evdə bir həşir qopdu ki, gəl görəsən. «Kirpi». Həşirə qalmaq – bax qiyamətə qalmaq («qiyamət»də). Həşirə qədər – bax qiyamətə qədər (qiyamətəcən) («qiyamət»də).